Zoru başarmak mı yoksa kolay olanı zor yapmak mı…. Milli takımımızın, grup eleme maçlarındaki performansının buraya kadar olan kısmıyla ilgili olarak konu uzun uzun tartışılabilir. Öte yandan bu maçtaki mevzumuz ‘Olmak ya da olmamak’ üzerine… Nitekim, İzlanda karşısındaki milli takımımız, başlangıçta ürkek ürkek, 15’ten itibaren de bariz olarak belli ediyor niyetinin ‘Olmak’ olduğunu… İzlanda’nın terbiyeli ama baskıcı olmayan 4-4-2’si karşısında Fatih Hoca’nın 4-3-3’ü çok daha ısrarcı ve kararlı rakibine göre. Kanatlardan, özellikle de milli maçların çalışkan çocuğu Şener’in yer aldığı sağ kanattan hızlı çıkan toplar sık sık ileri üçlüyle buluşuyor, 18’den itibaren etkisi artan net pozisyonlara dönüşüyor, her ne kadar hiçbiri ağlara kavuşmasa da…

Baskı ve tedirginlik
Öte yandan ilk 45’te rakip kaleye yığılan bu istekli oyun, çok da öz güvenli değil aslında. Hem kendi grubumuzdaki hem de diğer gruplardaki puan tablolarının adeta borsa gibi anlık değişebilecek grafiklere sahip olması, ‘play off mu, direkt mi, yoksa hiç mi’ üçgeni çerçevesinde, rakibin ceza sahamızdaki son derece rahat pas üçgenlerine fırsat veriyor, ilk yarının sonlarına doğru özellikle…
İkinci yarıda, İzlanda’nın baskısı ile milli takımın tedirginliği eş zamanlı olarak artıyor. Aslında bunaltıcı bir baskı değil bu ama takımımızın temkinli oyununa eşlik eden tedirginlik rakibin ceza sahamıza yerleşmesine ve ilk 25 dakikada da orada kalmasına olanak tanıyor. 70’den sonra Fatih Hoca değişikliklerle kenardan, diğer takımlar yarattıkları skorlarla dışarıdan, dualarsa tüm Türkiye’den, tabloyu leyhimize çevirecek zemini hazırlıyor. Geriye sadece millilerin atacağı gol kalıyor!

Selçuk’un frikiği
Ancak 78’de Töre’nin rakibe yaptığı hareket direkt kırmızı ile cezalandırılınca bu zeminde önemli bir heyelan yaşanıyor. Son 5 dakikada yorgunluk, strese eklenince olabilecek net tehlikeler bol kepçeden harcanıyor. 89’da Selçuk’un muhteşem frikik golü ‘Önümüzdeki maçlara’ direkt ve umutla bakmamızı sağlayacak mucizeyi gerçekleştiriyor!