\n

Bugün 1 Eylül. Dünya Barış Günü. \n

1 Eylül 1939-Faşizmin “önlenemez” yükselişi sonucu Hitler Almanya’sının Polonya’ya saldırması… İkinci Dünya Savaşı, geride 54 milyon ölü ve yıkım ve sefillik bırakarak sona erdiğinde, dünya artık aynı dünya değildi… \n

Bugün Dünya Barış Günü ama hem ülkemde, hem de dünyanın birçok yerinde savaş devam ediyor. \n

Kin, öfke ve nefret dili azdırıldıkça… \n

Irkçılık, ayırımcılık, hamasi bir milliyetçilik, oy ve rant çıkarlarına dönüştürüldükçe… \n

Paylaşım yarışında iştahlar kamçılandıkça… \n

Geçmişin intikamını alma tutkusu, geleceğin umudunu yok ettikçe… \n

Bitmeyecek bir savaş hep sürecek.\n

***\n

Son zamanlarda, özellikle Kandil bombalamaları sırasında, millet kafayı sayılara takmıştı. Onlar kaç kişi öldürdü? Biz kaç kişi öldürdük? Hesabı yapılıyor, hesabı yapılamayacak tek şeyin… \n

Nâzım Hikmet’in “Neyi Bildirir Sayılar” adlı şiirinin kimi bölümleri gelip önüme dikiliyor: \n

“Sayılar bebelerin kundakları \n

sayılar tabutları şehirlerin\n

öldürülmüş, öldürülebilecek olan\n

sayılar yaklaşan bir şeyleri bildiri/ (...) \n

Yıl 1962 \n

62 yılında iki avcı uçağını sofraya koysak\n

çevirsek ete ekmeğe şaraba salataya\n

40 milyon adam doyasıya yer içer\n

40 milyon kediye de artar ekmekten etten \n

kediler salata yemez şarap içmez \n

kedileri ben kattım ziyafete\n

2 balistik füze yakıp kül eder 150 kitaplığı daha kurulmadan onlar \n

2 bombardıman uçağı 4 sağlık evini yükler yanına bombalarının (...)\n

62’de atomlu atomsuz silahlanma yarışı 12 milyar dolar yılda\n

10 yılda 120 bin milyar/yıldızların sayısına yakın mı bilmem \n

120 bin milyar yahut 150 milyon yapılmamış ev...”\n

***\n

Bugün 1 Eylül 2011. Dünya Barış Günü. Savaş devam ediyor hâlâ. \n

Anneler hâlâ soluklarını tutmuş pis bir savaşın bitmesini bekliyor. Çocuklarının “Bugün de ölmedim anne” diyerek çıkıp sağ salim eve dönmesini bekliyor. \n

İşte Ahmet Erhan’ın savaştan arınmış “Bugün de Ölmedim” şiiri bayram şekeri niyetine… \n

“Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım \n

Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum \n

Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum \n

Bu gün de ölmedim anne. \n

\n

Kapalıydı kapılar, perdeler örtük \n

Silah sesleri uzakta boğuk boğuk \n

Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük \n

Bugün de ölmedim anne. \n

\n

Üstüme bir silah doğruldu sandım \n

Rüzgâr, beline dolandığında bir dalın \n

Korktum, güldüm, kendime kızdım \n

Bugün de ölmedim anne. \n

\n

Bana böylesi garip duygular \n

Bilmem niye gelir, nereye gider? \n

Döndüm işte acı, yüreğimden beynime sızar \n

Bugün de ölmedim anne.”\n

***\n

Şiirleri fırsat bilip çok sevdiğim bir şaire, Haydar Ergülen’e “Cumhuriyet”e hoş geldin” diyorum. \n

Bundan böyle pazartesi günleri, bu sayfalardaki yazılarını sakın kaçırmayın. Şiir sevgisi bulaşıcıdır. Onun düzyazılarını okurken bir de bakacaksınız, şiir tutkunu olup çıkmışsınız! \n

***\n

Çok sevgili arkadaşım, yıllar boyu omuzdaşım, meslektaşım, Yalçın Çınar’ı kaybettik. \n

Haber fotoğrafçılığının ustası, çınarıydı, Yalçın. Yaşıtımdı. Milliyet’te neredeyse 30 yıl birlikte çalıştık… neler paylaşmadık ki… Türkiye’nin en ücra, en uzak köşesinden, kentlerin en kalabalık, en yoğun doruklarına birlikte gittiğimiz “işlerde” onun varlığı, beni daha iyiye, daha doğruya yöneltir, daha çalışkan kılardı. Bakışlarımızla anlaşırdık. Onun orada olduğunu bilmek bana sonsuz güven verirdi. Bu ne büyük bir rahatlıktır, bilemezsiniz! Milliyet’ten kovulma döneminde kovulmayan birçokları, yanımızdan vebalıymışız gibi kaçarken Yalçın Çınar hep yanımızdaydı. İyi insan, alçak gönüllü, saygı ve sevgi dolu dost… Işık içinde yatsın. Ailesinin acısını paylaşıyor, sabırlar diliyorum.