Eric Gerets’in Galatasaray’da göreve başladığı ilk sene peydah olmuştu o pankart tribünde. Beyaz üzerine kırmızı büyük harflerle yazılı ‘KONSANTRASYON’… Alışılagelenin dışına çıkışı, bir betimleme, bir alıntı, bir gönderme içermeyişindeydi. Mesela aynı tribün senelerce ‘Terk etmedi sevdan beni’ pankartına da kucak açmıştı ya da dönemsel olarak ‘Biz daha iyisini yapana kadar en iyi bu’ gibi pankartlara da… Grubunu veya kendini tanıtmak için olanları da vardı ‘ultrAslan Uni’ ‘Yürüyedur’ gibi…
Ama ne tribünde ‘Konsantrasyon’ diye bir grup kurulmuştu ne de bu kelime tek başına bir şey ifade ediyordu… Başlangıçta… Ama ilerleyen haftalar gösterdi ki, bu basit kelime o senenin ifadesi olacaktı. Nitekim 22 Ocak 2006’da bol karlı ve hakem hatalı bir günde oynanan Konyaspor maçında, 92’de gelen (Ve sahibine sonsuz bir kredi kazandıran) Aydın imzalı golde de sahne alacaktı bu kelime, ligin bitimine iki hafta kala, şampiyonluğa oynayan Beşiktaş karşısında 90’da atılan ve skoru 1-2’iyle Galatasaray leyhine çeviren Hasan Kabze golünde de…

Başarıyla el ele
Sadece bunlar değil konsantrasyonun başarıyla el ele tutuştuğunu gösteren çok örnek var aslında futbolda. İşin komiği ona en ihtiyaç duyulan anda, takımların onu top yekûn kaybetmesi… İşin bilimsel kanadı bunu fiziksel yetersizliğe bağlıyor. Yeterli kondisyona sahip olmayan vücutlarda, konsantrasyon istemdışı dağılabiliyor. Öte yandan işin duygusal boyutunda, özellikle de biz Türkler duygusallığın hem motivasyonda hem de konsantrasyonda ne kadar elzem olduğunu biliyoruz…
Bu kadar lafın sebebine gelince… Malum, her ne kadar sonrası, alınacak sonuç çerçevesinde bir dünya matematik hesaba gebe olsa da, Çek Cumhuriyeti karşısında telafisi olmayan bir dönemeçteyken, tam da o pankartı kalplerde tutmak gerekiyor: Konsantrasyon. 90 ve sonrasında gelecek her bir saniyeyi kapsayacak şekilde KONSANTRASYON!