Maçtan önceki demecinde “Biraz sabır” diyor Fatih Terim, hayalindeki takıma gönderme yaparak. 4-1-4-1 taktik dizilişi için seçtiği futbolcular, sakatlar dışında kurgulanmak istenen ‘hayal’ kadronun ‘as’ isimleri. Özetle saha tamam, taktik tamam, seyirci (beklenenden az olsa da) tamam. Eksikse hayaller ile gerçekler arasındaki fark. Öyle tutuk, öyle amaçsız bir futbol ki bu, maçın ilk yarısına ne bir pozisyon ne bir tehlike ne de (haliyle) bir gol sığdırabiliyorlar. Onun yerine, forvetinden stoperine saha geneline yayılan akıl almaz hatalar var. Hatta, sezon başından beri tek galibiyeti olan ve maça temkinli başlayan Göztepe, Halil Akbunar’ın hızlı çıkışlarını Ndiaye’ye uzanan paslarla birleştirip galibiyet hayalleri kurmaya başlıyor. 

Nitekim bu denemelerden bir tanesinde, Galatasaray’ın zincirleme savunma hatalarının da eşliğinde, Muslera’yı tek başına yakalayarak ilk golü de buluyorlar. Fatih Terim ikinci yarıya sahanın en aksayan isimlerini değiştirerek başlıyor. Diagne’nin girişi, Göztepe savunması için ‘yoğun mesai’ demek. Nitekim goller de hemen geliyor. Önce 49’da Halil Dervişoğlu’nun uzaktan şutu İrfan Can’ı gafil avlıyor; ardından 56’da sahanın ‘akil’ adamı Morutan yeteneğini kanıtlayan bir gol atıyor. Bu kadar. Sonrasında koşmasına koşan, nefesi kesilmeyen ‘genç’ bir takım var, evet. Dört maçlık bir aradan sonra üç puanla moral de buluyorlar. Ama, ‘Hayaller Paris’ ise eğer ve ona giden yol ‘sabır’dan geçiyorsa, Galatasaray camiası şimdilik ‘Ya sabır’ çekerek Somali’de bekliyor.