Galatasaray adına, karakter olarak, Sivas’ta puanları bırakan; amaçsız ve çaresiz takım kimliğinden epey farklı bir 11 var bugün sahada. Tabii bunda, takıma liderlik edecek iki önemli ismin; Belhanda ve Selçuk’un kadroya eklenmiş olmasının etkisi büyük. Bu ‘ikili implantasyon’, malum kupa maçında da denenmiş ve sonuç ‘mükemmel doku uyuşması’ olmuştu. Bu maçta, bu uyum biraz daha ileri gidiyor; aksamayan, tıkır tıkır çalışan bir mekanizma çıkıyor ortaya. Tabii Rodrigues’in olumlu hırsının müthiş katkısı, Nagatomo’nun kanadına tam hâkim olması ve takımdaki herkesin Galatasaray’ın liderlik koltuğuna tekrar aday olduğunun bilincinde olması da buna eklenince, daha ilk dakikalardan Galatasaray stadın, oyunun, futbolun hâkimi olmayı başarıyor. Maç başlar başlamaz, oyununu Antalyaspor’a kolayca kabul ettiriyor. Zaten bugün futbol oynamaya pek niyeti olmayan Kırmızı - Beyazlıların aradığı kontrataklar, Galatasaray’ın hırslı oyunu içinde eriyor. Galatasaray’ın duran top zafiyetini bilen Antalyaspor’lu Maicon’un rakip yarı sahanın uygun bölgelerinde kendini yere atmasına da hakem paye vermiyor.
Hal böyle olunca, Galatasaray 14 ve 20. dakikalarda, asistleri Rodrigues’e ait iki Gomis golünü rahatça hanesine yazıyor. 38. dakikada da Belhanda’nın mükemmel pası ile Feghouli skoru 3’e taşıyarak Galatasaray’ı iyice rahatlatıyor.
Her ne kadar ikinci yarı, bu maçın adamı Gomis’in direkten dönen topuyla açılsa da, Galatasaray bu yarıda rakibini pek zorlamıyor. Antalyaspor’a gelince… En ufak bir direnç, oyuna ortak olma çabaları yok. O kadar ki, Hamza Hoca’nın 40. dakikada takımını ateşlemek amaçlı yaptığı iki erken değişiklik de bir işe yaramıyor. Galatasaray, maçın mutlak hâkimi olarak başladığı oyunu aynı şekilde tamamlıyor. Bir süre önce altından çekilip alınan liderlik koltuğuna büyük bir özgüvenle tekrar yerleşiyor.