Dün sabah güzel haberi telefonla Nazan Moroğlu verdi. (Zaten bizim tutarsızlıklarla dolu hukuk dünyamızda, o adeta bir kanatsız melek.) “Hadi gözümüz aydın. Özlem Gürses’in ayağındaki elektronik kelepçe çıkarıldı ve ev hapsi sona erdi.”

Elbet çok sevindim. (Tanrım artık nelere sevinir olduk! 52 gündür süren haksızlığa öfkelenmek yerine... Oh nihayet diyebilmek... Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek misali) Bütün bunlar, kendi YouTube programında dili sürçtü diye...

Düşünün 8 Mart haftasında PEN Duygu Asena Ödülünü çok değerli üç gazeteciye Özlem Gürses, Nevşin Mengü ve Sedef Kabaş’a vereceğiz ve içlerinden biri ülkemizde hukuk siyasallaştığı için törene katılamayacak!

Benim dikkatimi çeken şu: Üçü de mesleklerinden alıkonmak, cezalandırılmak istendi. Ancak üçü de hücrede, gözaltında, ev hapsinde ya da trol saldırılarında olsun iki şeyden hiç ama hiç vazgeçmediler. Biri özgürlükleri, ikincisi meslekleri. Evet insan hapiste, gözaltında bile özgürlüğünü ve mesleğini sürdürebilme gücüne sahip olabilir. Onlar bu gücü gösterdiler.

PEN Duygu Asena Ödülü gerekçemizi şöyle belirledik: (Haberini daha önce görseniz de kayda geçmesi için paylaşıyorum.)

PEN DUYGU ASENA ÖDÜLÜ

“PEN Türkiye Yazarlar Derneği, Türkçenin kadın haklarına en duyarlı kalemlerinden, kadın hareketinin öncülerinden yazar Duygu Asena adına düzenlenen PEN Duygu Asena Ödülü’nü bu yıl üç gazeteciye verme kararı aldı. Bu üç gazeteci Özlem Gürses, Nevşin Mengü ve Sedef Kabaş.

Dünyanın beş kıtasında etkinlik gösteren PEN merkezlerinin amacı edebiyatı yüceltmek, farklı kültürler arasında edebi köprüler kurmak, sınırları kaldırmak olduğu kadar ayni zamanda düşünce ve ifade özgürlüğünü korumaktır.

Günümüzde sadece Türkiye’de değil, dünyada da basın ve yayın aleminin siyasal ve ekonomik gücün egemenliğine girmesi, halkın haber alma hakkının sınırlanması, baskı altına alınması, yasaklanması... İktidarın hoşuna gitmeyen haberler nedeniyle gazetecilerin tehdit edilmesi, sindirilmeye çalışılması, soruşturmalar açılması, siyasal erkin buyruğundaki yargı kıskacına alınmaları, cezalandırılmaları, artık bilinen ve alışmamız istenilen gerçekler arasında.

Geride bıraktığımız 2024 yılı boyunca, mesleklerini, günümüz koşullarında dahi başarıyla sürdüren, cesaretle, aklıselimle, yılmadan sürdüren üç kadın gazeteciye, Özlem Gürses, Nevşin Mengü ve Sedef Kabaş’a Duygu Asena PEN Ödülü’nü verme kararı aldık.

Yaşadıkları haksızlıklar karşısında duruşlarıyla da kalbimizi kazandılar. Yalnız değiller. Onların gösterdiği azmi, çabayı, cesareti omuzlamış daha nice kadın ve erkek gazeteciyi de onlar aracılığıyla kutluyoruz.”

BIR DAVA HIKÂYESİ

Son günlerde elimden düşmeyen bir kitap var. “Bir Dava Hikâyesi-Osman Kavala’nın Yedi Yılı” Ayşe Buğra ve Asena Günal’ın derledikleri kitap İletişim Yayınları’ndan çıktı.

Okudukça dehşete düşmemek imkânsız. Kendinizi tam bir “Kafkaesk” dünyanın içinde buluyorsunuz. Karalama kampanyaları, asılsız suçlamalar, yalanlar, kanıt gösterememelerle ilerleyen ve 7 yıla yayılan bir dava süreci.

Ancak kitapta bir başka çok önemli bir gerçek daha var: Onu da kitabın “sunuş” yazısını yazan Ertuğrul Günay’ın sözleriyle vurgulayayım:

“Bu kitap fikri, Silivri ziyaretlerimdeki söyleşilerimizde, -biraz da ısrarlı önerilerimle- ortaya çıktı. Yaşadığı uzun tutukluluk ve hukuksuzluk sürecinde, ülkeye, insana, doğaya, evrensel olana ilişkin düşünce ve duyarlılığının, söyleşilerinin, sorulara verdiği yanıtların derinliğinin bilinmesini, bu bilgilerin bir kitapla kalıcılaşmasını önermiştim. O açıdan bu kitap, Osman Kavala’nın maruz kaldığı hukuksuzluklardan daha çok, iç dünyasının derinliğinin, bilgeliğinin, onurlu ve umutlu duruşunun bilinmesini amaçlıyor.”

Kitabın önsözü Osman’ın eşi, yoldaşı Prof. Ayşe Buğra’dan. Onun da belirttiği gibi yalnız Osman Kavala’ya ait bir kitap değil bu. Türkiye’ye, haksız yere hapsedilenlere ve siyasallaşan hukuka dair bir kitap. Mutlak okuyun.